Sposoby pracy z dzieckiem z grupy ryzyka dysleksji

Najbardziej preferowanym sposobem na przygotowanie dzieci ryzyka dysleksji do nauki czytania i pisania w okresie przedszkolnym jest objęcie ich wsparciem w formie zajęć, dodatkowych ćwiczeń, podczas których stymulowane będą wszystkie funkcje mające znaczenie dla nabycia tych umiejętności. W realizacji programu powinni uczestniczyć również rodzice, kontynuujący zajęcia w domu.

W pracy z dzieckiem z grupy ryzyka dysleksji najbardziej skuteczne jest uczenie polisensoryczne: jednoczesne zaangażowanie wielu zmysłów: słuchu, wzroku i kinestezji. Maksymalnie wykorzystać należy te zmysły, które funkcjonują prawidłowo
z jednoczesnym ćwiczeniem tych słabszych.

Przeprowadzone badania diagnostyczne pozwalają stwierdzić deficyty rozwojowe
i mocne strony ucznia. Na tej podstawie zespół nauczycieli i specjalistów, pracujący
z dzieckiem powinien zaplanować roczny indywidualny program zajęć z uczniem.

Oto wskazówki pomocne przy organizowaniu pracy z dziećmi ryzyka dysleksji:

  • Uczenie organizuj systemem „małych kroków”: materiał podziel na części (nie za dużo na raz).
  • Skomplikowane polecenia podawaj w formie kilku prostych poleceń.
  • Ułatwiaj dziecku tworzenie struktur informacyjnych: pomóż zaklasyfikować nowe wiadomości do odpowiednich kategorii – „szufladek” pamięci. W tym celu nowe informacje połącz ze znanymi dziecku, nowe czynności włącz do już opanowanych. Wówczas będzie się łatwiej uczyło nowego materiału i coraz bardziej złożonych umiejętności.
  • Dbaj, aby dziecko wykonywało dokładnie i poprawnie wszelkie polecenia.
  • Przedstawiając mu zadanie do wykonania lub wydając polecenie, nie pomijaj niczego, co może Ci się wydawać zbyt proste lub oczywiste. Sprawdź, czy dziecko dobrze zrozumiało, co ma robić i czego od niego oczekujesz. Podawaj tylko proste, krótkie polecenia.
  • Pamiętaj: „raz” nigdy nie wystarcza – uczenie się dzieci ryzyka dysleksji wymaga niezmiernie wielu ćwiczeń, powtórzeń. Jest to potrzebne, aby dana wiedza się utrwaliła,
    a czynności uległy automatyzacji.
  • Wykorzystuj uczenie wielozmysłowe – zaangażowanie wszystkich zmysłów pozwala na łączenie informacji odebranych wszystkimi drogami (kanałami) zmysłowymi, zaangażowanymi w proces uczenia się:

– informacje wizualne – kanałem wizualnym (oczy),
– informacje słuchowe – kanałem słuchowym (uszy),
– informacje dotykowe – kanałem dotykowym (ręce, narządy mowy),
– ruch fizyczny ciała, narządów mowy, ręki podczas pisania, ruchy gałek ocznych,
– podczas czytania – kanałem kinestetycznym (całe ciało).

  • Naucz dziecko odpowiedzialności za wykonaną pracę przez wykształcenie nawyku jej kontrolowania i poprawiania, zanim odda do sprawdzenia.
  • Staraj się pracować z dzieckiem twórczo, w sposób niekonwencjonalny, interesujący.
  • Wykorzystuj nowe pomoce, zaskakujące formy uczenia się, na przykład niech dziecko uczy się liter, układając ich wzór z ciekawych przedmiotów.
  • Stosuj wzmocnienia (pochwały, nagrody rzeczowe lub miłe wydarzenia). Wcześniej niektóre z nich określ jako nagrody i ustal zasady ich przyznawania.
  • Staraj się zainteresować dziecko tym, czego się uczy. Dobrze, jeśli samo odkrywa, co powinno wiedzieć.
  • Obserwuj dziecko, a gdy dostrzegasz znużenie – stosuj krótkie przerwy relaksacyjne połączone z aktywnością ruchową.

 

Selwana Szołek

Źródło:

  1. M. Bogdanowicz, A. Bućko, R. Czabaj, Modelowy system profilaktyki.
    2. A. Zych, W jaki sposób rozpoznać ryzyko dysleksji? Model postępowania diagnostycznego, http://www.eksperciwoswiacie.pl/dla-nauczycieli/przedszkola-dla-nauczycieli/edukacja-i-wychowanie/, data dostępu 05.02.2012 r

Facebook

Get the Facebook Likebox Slider Pro for WordPress
Przeczytaj poprzedni wpis:
Oni są wśród – o dysleksji słów kilka

Dysleksja rozwojowa to zespół specyficznych trudności w uczeniu się czytania i pisania, w uproszczonej formie – dysleksja. Określenie – rozwojowa,

Zamknij