Jan Paweł II – naszym autorytetem
Listy i opowiadania młodzieży ocalone od zapomnienia
W rok po śmierci naszego ukochanego Papieża Jana Pawła II miałam przyjemność być organizatorem dla uczniów z ZS w Studzianie konkursu pt. „Jan Paweł II – naszym autorytetem”. Udział w konkursie miał na nowo przybliżyć postać naszego Papieża, Jego naukę i zawarte w niej przesłanie. Sam konkurs był uczczeniem I rocznicy śmierci Jana Pawła II. Prace na konkurs wiązały się z opowiadaniem lub listem do młodzieży. Nie tak dawno, szukając materiałów o naszym Papieżu na konkurs plastyczny z przedszkolakami natrafiłam na teczkę właśnie z listami i opowiadaniami uczniów uczestniczących w tym konkursie. Zaczęłam czytać te zapomniane wypracowania i …. byłam na nowo zaskoczona głębokimi refleksjami naszych wychowanków, ich spostrzeżeniami, wiedzą i ukochaniem Papieża. Uczniowie, którzy pisali te prace są już teraz osobami dorosłymi – jedni kończą szkoły studia, inni założyli rodziny. W roku Kanonizacji Sługi Bożego Jana Pawła II nie mogłam tych prac pominąć! Pomyślałam, że należy koniecznie je opublikować. Niech wszyscy ludzie zobaczą, że mamy mądrą, kochającą dobro młodzież. Niech na nowo wszyscy odkryją naukę Papieża Wszechczasów. Niech Ci co pisali, poczują jeszcze raz dotyk Ojca Świętego na swym policzku. Niech dla tych młodych autorów oraz adresatów prac
i wszystkich dorosłych – stale widnieje przed oczami wielki napis: Jan Paweł II – naszym autorytetem!
Oto fragmenty listów i opowiadań laureatów wyżej wymienionego konkursu:
(…) Chciałbym dziś przedstawić Wam Człowieka skromnego, a zarazem niezwykłego – Jana Pawła II. To jedna z najbardziej znanych i poważanych osób na świecie, uznana za autorytet moralny. Miliony ludzi uczestniczyło w spotkaniach z Nim podczas pielgrzymek. Miliardy widziały go na ekranie telewizora, na okładkach czasopism, na znaczkach pocztowych, kolportowanych do najdalszych zakątków naszej planety. Wielu słyszało Jego mocny,
a zarazem ciepły i tajemniczy głos, głęboko analizowało Jego wypowiedzi dotyczące wskazówek sytuacji człowieka we współczesności. Ta postać w bieli, wsparta na pięknym pastorale stała się symbolem dobra, największym autorytetem moralnym i głosem sumienia świata. (….) Zauroczenie Janem Pawłem II wynika nie tylko z Jego słów, ale przede wszystkim z postawy życiowej. Śmiało mówił o nałogach, ich przyczynach i skutkach,
o alkoholizmie i narkomani, o rozpadzie rodziny, kryzysie małżeńskim, bezrobociu, trudnościach w codziennym życiu a nawet o seksie. (…) Papież nauczał zniechęconych, że przyszło im żyć w trudnych czasach, ukazywał wzorce życia nowych świętych, którzy
w najtrudniejszych warunkach potrafili realizować wielkie ideały Ewangelii. (…) Na pewno chciałby, abyśmy te wartości, które nam pozostawił pomnażali i stawali się lepszymi, abyśmy z dnia na dzień bardziej rozumieli sens naszego życia. I to właśnie ten Wielki Człowiek powinien być naszym autorytetem na lepsze jutro. Pokolenie JPII będzie przecież niedługo decydować o losach świata i budować świat wartości. (…) (Alicja)
(…) Urodziliśmy się, a Papieżem był Polak. Nikt nie myślał, że może być inaczej. Po Jego śmierci były pierwsze dni, pierwsze święta bez Niego. Każdemu rzucał się w oczy brak Jego ważnej Osoby. (…) Czy Jan Paweł II jest dla nas autorytetem? Zastanawiając się nad tym, doszłam do wniosku, że niektórzy wpisują Go na listę idoli, bo po prostu istnieje przekonanie, że powinien tam być. Autorytet to osoba, którą się podziwia, szanuje i, najważniejsze, naśladuje. W naszym środowisku nie widać, aby wiele osób postępowało jak Papież,
a przecież zostawił nam taki wspaniały przykład. Gdy jako mały chłopiec stracił matkę, swoje życie powierzył Matce Bożej. Stąd wzięło się zawołanie „Totus Tuus”. Zawsze był pobożny
i dbał o bliźnich. (…) Kochał młodzież i jako młody ksiądz organizował wycieczki
i spotkania, które były miłym i pożytecznym wypełnieniem wolnego czasu ówczesnych studentów. Jako Papież odbył ponad sto pielgrzymek do różnych krajów, w tym dziewięć razy był w Polsce – Swojej Ojczyźnie. Wychodząc z samolotu całował ojczystą ziemię, a rodaków uczył miłości, dobra i pobożności. Nie zapominał o innych wyznawcach Chrystusa
i odwiedzał najuboższe, najbardziej zapomniane kraje. Tym zjednał sobie serca ludzi całego świata i wzbudził zainteresowanie Polską wśród obcokrajowców. Przyjmował nową kulturę
z otwartymi rękami z zaciekawieniem oglądając nowoczesne tańce i popisy młodych ludzi. Pozostawił nam wiersze i książki, które wskazują nam drogę i uczą nas życia. Mając tak wspaniały autorytet i wzór do naśladowania, powinniśmy się zastanowić nad własnym życiem i postępowaniem. (…) Jan Paweł II pokazał nam, że poprzez miłość można daleko zajść. Nie trzeba wcale być osobą sławną czy znaną. Wystarczy działać po cichu. (…) Hasło „Jan Paweł II – naszym autorytetem” zobowiązuje do wzorowania się na Nim i czynienia swojego życia równie pięknym. (Sylwia)
Pontyfikat Jana Pawła II trwał prawie 27 lat. Przez te wszystkie lata podróżował On po całym świecie głosząc Dobrą Nowinę i starając się pomagać wszystkim potrzebującym. Osoba Papieża powinna być najważniejszym autorytetem i wzorem do naśladowania dla wszystkich ludzi. (…) Ojciec Święty doskonale rozumiał młodzież i potrafił zachęcić ją do modlitwy, do pracy i do życia zgodnego z Bożym Prawem. Zachęcał do przebaczania świadcząc spotkaniem z Ali Agcą – zamachowcem, który strzelał do Niego. (…) Papież był naszym wzorem w ciągu całego życia. Był przede wszystkim dobrym człowiekiem kochającym Boga i ludzi. Uczył nas jak żyć i jak godnie umierać. Przez Swoją śmierć zjednoczył cały świat na wspólnej modlitwie. Jego ostatnie słowa również skierowane były do nas: „Szukałem was, a teraz przyszliście do mnie i za to wam dziękuję” . Jesteśmy winni Papieżowi nie tylko pamięć ale również i to, byśmy przynajmniej spróbowali Go naśladować. (Anna)
(…) Jego cierpliwe świadectwo na rzecz prawdy różniło Go tym od innych, że On nie tylko głosił prawdę ale również według niej postępował. (…) Papież nie był tylko drogowskazem ale żywym świadectwem wiary, nadziei i miłości. Potrafił przywracać ludziom godność
i dumę oraz wiarę we własne siły. Sprawiał, że jednoczyły się narody i religie. Wzywał do odwagi w obronie moralności, w obronie swojej wiary i potrzeby przebaczania. Ojciec Święty (…) pokazał nam jak się starzeć, jak cierpieć i jak umierać. Dzięki Niemu nasze życie ma szansę stawać się lepsze, głębsze aż do nadejścia jego kresu. Jan Paweł II na zawsze pozostanie dla mnie Wielkim Człowiekiem i Wielkim Autorytetem. (Paulina)
(…) Papież nigdy nas nie krytykował, nie potępiał ale dawał odczuć, że nas kocha. Zawsze podkreślał, że jesteśmy Jego przyszłością i nadzieją Kościoła. (…) Światowe Dni Młodzieży ściągają co roku miliony ludzi z całego świata. Od początku Ojciec Święty był ich pomysłodawcą i zwolennikiem. Te masowe spotkania pokazały nam, że Papież nie jest niedostępną Osobą, ale jest nam równy i jest blisko nas. (…) Wraz z Nim ubyło nam śmiechu, wraz z Nim umarła cząstka nas samych. Odszedł nasz wychowawca i najlepszy przyjaciel. (…) Jan Paweł II pokazał nam jak iść przez życie zgodnie z Dekalogiem i dlatego jest dla nas największym autorytetem. (Agnieszka)
Więcej fragmentów listów i opowiadań można odnaleźć w miesięczniku „Wychowawca” nr 4 2011r. – Rzecznik Bożej Miłości.
Zdjęcie prezentuje prace plastyczne przedszkolaków ze Studziana w konkursie o Janie Pawle II z bieżącego roku.
Selwana Szołek